‘Geweldig’, ‘prachtig’, ‘ongelofelijk’… het zijn slechts enkele van de superlatieven uit de mond van de aangenaam verraste burgemeester Marleen Sijbers tijdens haar uitgebreide rondgang op de set van ‘In de schaduw van de römfabriek’.
Op uitnodiging van Henny Lenkens, schrijver en secretaris van de Regiegroep, is de burgemeester op woensdag 19 juli te gast op de bijzondere speellocatie. Henny Lenkens leidt haar rond in het pand van de voormalige zuivelfabriek, welke zoveel historie herbergt. “We zijn heel blij dat de eigenaar ons deze kans heeft geboden, want dit is natuurlijk een unieke locatie”, zegt de schrijver.
De burgemeester maakt kennis met een stuk industrieel erfgoed, ooit opgericht en gebouwd door de koeienboeren in de voormalige gemeente Oploo c.a.. Tijdens de rondgang wordt een kijkje genomen in de koffiekamer, paskamer, ontvangsthal, expositieruimte en het horecagedeelte. Dat is nu nog het domein van de decorbouwers. Ze hebben een compleet bordes van een melkfabriek nagebouwd, welke straks naar buiten gaat. “Kijk, hier rijdt de melkkar voor, daar gaan de melkbussen in en daar komen ze er weer uit”, legt de schrijver uit. Ook de nagebootste kelder in de fabriek wordt bezocht. “Daar spelen zich heftige scènes af, maar daarvoor moet je straks komen kijken…”
Buiten staat Marleen Sijbers plotseling oog in oog met het levensechte decor, waar zich in september de verschillende taferelen afspelen. Spelers zijn bezig met het opstellen van een rij stoelen, die straks min of meer de voorzijde van de tribune vormen. “Waar halen jullie toch die kleding en materialen vandaan”, vraagt ze verbaasd. “De commissies slepen heel veel zelf bij elkaar, spelers zoeken actief mee en we krijgen van alles geschonken. En die ijzeren balken, die lenen we en gaan straks terug naar het bedrijf dat ons zo sponsort.”
Het is op deze avond een drukte van jewelste in het fabrieksgebouw, want de woensdag is de vaste repetitieavond van het openluchtspel. Spelers hijsen zich in hun kostuums, slepen met tafels, stoelen en attributen. Terwijl de burgemeester met haar mobieltje een filmpje maakt, neust een enkeling nog één keer in zijn tekstboek, voordat ze aan hun tafereel toe zijn. Ze schudt links en recht een hand, zoals Lucie van Riet van de kledingcommissie die zich met de nodige zelfspot ‘klerewijf’ noemt, en Rody Kusters van de decorploeg. “Het schiet goed op. Zaterdag is de grote uitdaging”, zegt hij. Dan wordt met een grote kraan de schoorsteen en twee grote ‘bokken’ geplaatst.
“Je staat er erg ontspannen bij”, zegt de burgemeester die ook bij de anderen vooral plezier ziet en geen stress. “We hebben een goed functionerende Regiegroep en wel tien werkgroepen die stuk voor stuk gedreven bezig zijn. Ik heb niet het gevoel dat we ergens achter de feiten aanlopen”, zegt Henny Lenkens. Speler Wim Arts komt voorbij met een rood polsbandje. “die heeft net dag 2 van de Vierdaagse van Nijmegen er opzitten. Net als collega speler Wim Linders loopt die de 50 km, en toch zijn ze present.” Over motivatie gesproken!
Intussen is buiten een begin gemaakt met de repetitie. Met zichtbaar genoegen volgde Marleen Sijbers het spel in wording, waarbij de taferelen elkaar in snel tempo opvolgden. “Befehl ist Befehl”, sprak een Duitse commandant na een strenge exercitie. “We doen het nog een keer. Het mag nog iets steviger worden aangezet”, zegt regisseur Jet Lenkens. “Ja, zo is het goed”, complimenteert ze na de tweede take. “De taferelen met soldaten worden voor het eerst geoefend en de kinderen spelen nu ook echt mee”, legt Henny uit. Dat veel tekst in dialect wordt gespeeld, is volgens de burgmeester logisch met een spel dat zich in de Tweede Wereldoorlog afspeelt. “Het is geweldig, ik verheug me op de voorstelling. Ik ben blij dat ik een kijkje heb mogen nemen”, zegt Marleen Sijbers bij haar afscheid.